Ponieważ budżety gmin świecą pustkami jak też państwo ma kłopoty z budową dróg rozprzestrzenia się „zaraza" fotoradrów. Według moich obserwacji rozmnażają się one przez pączkowanie lub przenoszone są drogą powietrzną. Jeśli tylko wójt czy burmistrz gminy utworzą sobie straż gminną to pierwszy zakup inwestycyjny z pewnością obejmuje fotoradar.

Z mojej skromnej praktyki zauważyłem, że istnieje kilka wariantów postępowań związanych z otrzymaniem uroczego prezentu w postaci zadka i tablicy rejestracyjnej swojego motonoga. Prześledziłem też dyskusje na forach poświęconych temu zagadnieniu i muszę powiedzieć że znaczna część z nich obejmuje przekazywanie wiedzy na zasadzie „sąsiad mówił...", „słyszałem że ...." itp.

Ponieważ jest to działanie podstępne i wbrew pozorom niewychowawcze - bo jak mam się zawstydzić tym, że miesiąc wcześniej mój motocykl przekroczył prędkość ? Tę zdradziecką taktykę osób dbających o budżet a nie o drogi należy oczywiście zwalczać równie podstępnymi metodami. Zatem dalsza część wpisu nie jest przeznaczona dla osób kierujących się honorem, praworządnością i zawsze przyznających się do własnych błędów.

Zatem po kolei:

Przyszło zdjęcie naszego zadka z uroczo wyeksponowaną tablicą rejestracyjną i nieco przekroczoną prędkością jazdy. W zależności od zachowania organu, który przysłał nam ten prezent mamy do wyboru trzy modele zachowania.

1. Przyznajemy się, odbieramy mandat i zamykamy sprawę;

2. Wskazujemy osobę która prowadziła - i co zrobi ta osoba to już jej sprawa - ale my musimy sobie zdawać sprawę, że właśnie awansowaliśmy na świadka oskarżenia.

3. Nie wskazujemy kto prowadził i .................... tu zaczyna się najciekawsza część historii.

Zatem milczymy jak grób. Taktykę tę polecam tylko wówczas jeśli ci którzy chcą ukarać sprawcę wykazują rozsądek i kierują się wyłącznie względami budżetowymi. Wbrew pozorom sytuacje takie występują często i zazwyczaj są to straże gminne miejscowości, które naprawdę tylko chcą zarobić. Wówczas już na blankietach wezwania przysyłane jest pouczenie, że można nie przyjąć mandatu za przekroczenie prędkości ale można przyjąć mandat za niewskazanie osoby kierującej pojazdem. Najczęściej jest to ta sama kwota grzywny lub nieznacznie wyższa np. o 50 zł. Rozwiązanie to ma tę zaletę, że co prawda płacimy ale nie wiąże się to z żadnymi punktami. Czasami warto to wybrać ale zalecam „ludzki" telefon do nadawców zdjęcia z pytaniem czy kończy to sprawę. Choć na logikę skoro tak proponują to powinno tak być. Zdarzają się jednak jednostki o nastawieniu „nadgorliwie faszystowskim" i ciągają nas jeszcze jako sprawców kierując się argumentacją, że „skoro nie wskazał to sam prowadził" - są wówczas szanse na uzyskanie dwu grzywien - za niewskazanie i za prędkość z punktami. Na szczęście bywa tak rzadko ale ...

Inny model zachowania to „podejmujemy walkę z systemem". Musimy wówczas wiedzieć, że zgodnie z przepisem art. 78 ust. 4 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym „Właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec". Zatem wiemy już że obowiązek wskazania sprawcy jest.

Jeżeli nie dopełnimy tego obowiązku spotka nas zarzut popełnienia wykroczenia z art. 65 § 2 Kodeksu wykroczeń który mówi, że „Tej samej karze [czyli grzywny - przy. Kryzys] podlega, kto wbrew obowiązkowi nie udziela właściwemu organowi państwowemu lub instytucji, upoważnionej z mocy ustawy do legitymowania, wiadomości lub dokumentów..".

W tym miejscu z bólem informuję, że zgodnie z art. 24 § 1 Kodeksu wykroczeń „Grzywnę wymierza się w wysokości od 20 do 5 000 złotych". To granice w których może poruszać się sąd grodzki rozpoznający sprawę o wykroczenie z art. 65 KW. W praktyce można się spodziewać grzywny w okolicach 500 zł powiększonej o koszty postępowania - zwrot wydatków w wysokości 100 zł.
          &nb sp; Wiemy co nam grozi zatem czas podjąć walkę. Wykroczenie z art. 65 § 2 KW można popełnić tylko umyślnie. Oznacza to, że aby doprowadzić do skazania należy nam wykazać, że mogliśmy udzielić informacji ale celowo tego nie zrobiliśmy. Kwestia uznania tego elementu należy do sądu stąd w praktyce nie sprawdzają się oświadczenia z cyklu „motocykl stoi w garażu i cała rodzina nim jeździ" - przesłuchają wówczas całą rodzinę - bywa kłopotliwe. „Jechał nim mój kuzyn z Nowej Zelandii" - jak nie wykażę, że mam tam kuzyna i był w Polsce to „kaszana" murowana.

W praktyce sprawdza się natomiast pełna współpraca z „organem" {chodzi oczywiście o organ procesowy}. Oczywistym bowiem jest, że tego dnia, na tej trasie, testowałem motocykl z kilkoma np. trzema kolegami. {Nigdy nie kłamiemy przed Sądem i „organem"}. Pamiętacie? Oczywiście, że pamiętacie. Wszyscy koledzy mają prawo jazdy i pamiętają, że tego dnia jeździli w tym czasie motocyklem. Oczywiście nie jechali dokładnie o tej godzinie kiedy zrobiono zdjęcie. Nie rozpoznają kasku i kurtki. Ale potwierdzają, że tego dnia jeździli w tych godzinach i .... . No cóż ja/wy wykazaliśmy super staranność, wskazaliśmy możliwych sprawców. Możliwi sprawcy potwierdzili naszą wersję ale żaden nie przyznał się do popełnienia wykroczenia bo wszyscy jeździli zgodnie z przepisami.

Zazwyczaj na tym się kończy. „Upierdliwy" organ kieruje sprawę do sądu gdzie koledzy - świadkowie muszą potwierdzić swoje zeznania. Ale cóż ma zrobić sąd - przecież wykroczenie popełniła jedna osoba a sprawcy nie ustalono - sąd jest od oceny czy popełniono wykroczenie. A jakie to wykroczenie skoro ja wskazałem a że „oni" nie ustalili - to już nie mój biznes.

Zatem - pamiętając, że nigdy przed sądem i organem nikt nie kłamie (pouczają o konsekwencjach) i mając przyjaciół którzy uczestniczyli z nami w tym testowaniu i gotowi są to potwierdzić, tracąc swój czas i nerwy (przesłuchanie przyjemne nie będzie sam bym się wku... gdyby mi tak zeznawali) i są konsekwentni i mają dobrą pamięć, - MAMY DUUUUŻĄ SZANSĘ na wygraną.

Czy warto ? Sami oceńcie. Pamiętając, że z tym jak z jazdą - wszystko z głową i nie dać się złapać.